O sistema educativo en Xapón

En Xapón a educación é algo obligatorio para os niveis de educación primaria e secundaria. Practicamente todos os alumnos pasan ao bacharelato, no que os estudantes poden elixir ata un total de 4 asignaturas que consideren relevantes á hora de emprender o seu proxecto de vida. A educación anterior á educación básica proporciónase nas denominadas guarderías, de carácter tanto público como privado, que reciben a nenos con idades comprendidas entre os 1 e 5 anos, similar á educación preescolar da que falábamos nas anteriores entradas.

Este podería considerarse o resumo do que denominamos sistema educativo xaponés, que procederemos a desglosar nesta entrada. Cómpre recalcar que este sistema xogou un importante papel durante a recuperación e rápido crecemento económico nas décadas posteriores á Segunda Guerra Mundial.

En relación coa sociedade xaponesa, a súa cultura e tradicións teñen por costume considerar máis relevantes as expectativas, metas e obxectivos da propia sociedade antes que os dos individuos particulares. Tamén son consideradas importantes calidades tales como a dilixencia, a autocrítica, unha boa organización e os hábitos de estudo dos estudantes. Existe unha creencia xeral de que a perseverancia e o traballo duro darán lugar a unha vida caracterizada polo éxito, polo que, todas as escolas públicas teñen como principal obsextivo erradicar ao analfabetismo. Esta é a principal causa de que as proezas características da sociedade nipone estén moi por riba dos estándares europeos.

• Nun primeiro momento, Xapón contaba cun sistema educativo de alto rendemento, proporcionándolles altos niveis de exigencia aos seus alumnos, logrando que os seus alumnos logren saír adiante con gran éxito.

• Na actualidade, as escolas, universidades e centro de estudo xaponés teñen como principal obxectivo atraer aos máis novos (que, debido a escasa tasa de natalidade, non son abundantes) baixando o nivel de exigencia e o nivel dos seus correspondentes exames de ingreso.

O sistema educativo finlandés

A continuación, pasamos a falar do sistema educativo finlandés, considerado como o mellor sistema educativo occidental dos evaluados polo informe PISA do ano 2003. Este sistema en cuestión divídese en dous tipos de formacións, levadas á cabo a partir dos 3 anos:

1. A formación teórica: impartida en escolas de secundaria superiores e universidades.
2. A formación profesional: impartida nas escolas profesionais.

As súas características son as seguintes:

1. É un sistema igualitario, sendo a escolaridade obligatoria dende os 7 aos 16 anos.
2. É gratuita para todos os alumnos, incluíndo asistencia sanitaria e un comedor que proporciona unha comida diaria para os estudantes das escolas primaria e secundaria.
3. Tamén son gratuitos todos aqueles libros e materiais que fosen necesarios.
4. Todas aquelas persoas que vivan lonxe do centro, poden pedir o reembolso do costo total do transporte escolar.
5. Todos aqueles alumnos que presente dificultades con respecto á aprendizaxe poden solicitar un profesor que poda traballar con el durante as clases e incluso de forma individual.

Ser capaces de conseguir que as características mencionadas anteriormente podan poñerse en práctica é un dos principales motivos polos que Finlandia recibe de forma regular as mellores calificaciones a nivel mundial.

Está estructurado da seguinte forma:

• Educación primaria: na que os alumnos completan os seus estudos obligatorios, dende os 5 anos ata os 16 anos aproximadamente.
• Educación secundaria: comprende a parte non obligatoria. Comeza aos 16 ou 17 anos de idade e dura entre 3 e 4 anos.

Con respecto ao profesorado e o españo adicado á aprendizaxe, cabe destacar que para poder exercer  como docente nun centro de Finlandia, é necesario posuír un título superior de máster e as escolas máis abundantes nese país son aquelas destinas a crear unha atmósfera de comfort e seguridade para os alumnos, polo que son, de forma xeral, escolas intelixentes.

O sistema educativo en España (II)

Na nosa segunda entrada relacioanada có sistema educativo español, falaremos das diferentes posibilidades á hora de continuar cós estudos no momento no que rematas o nivel de Educación secundaria.

As diferentes opcións son as seguintes:

• Bacharelato: (comprende un periodo no que o alumno ten de 16 a 18 anos, sempre e cando non repita curso). En canto a súa estructura, o bacharelato consta de dous cursos académicos, primeiro e segundo de bacharelato, divido en diferentes modalidades. A súa división foi cambiando có paso do tempo.

• Formación profesional (específica de grao medio) . Para que unha persoa poda acceder a un ciclo de formación profesional é necesario ter o título de Graduado en Educación Secundaria, tamén podes superar a respectiva proba de acceso. En canto a súa estructura, están divididas en varios ciclos formativos organizados en módulos profesionais. Unha vez rematados, existe a posibilidade de entrar ao bacharelato, incorporarse directamento ao mundo laboral ou seguir cursando un continuar cursando un Ciclo Superior.

Esta é a teoría na que se basa o actual sistema educativo español, e nas entradas posteriores trataremos de forma similar, como xa mencionei, outros sistemas educativos propios de países pertencentes a Unión Europea, entre outros.

O sistema educativo en España (I)

Dentro da nosa temática relacionada coa intelixencia e métodos de aprendizaxe, hoxe estamos aquí para falar dalgúns dos sistemas educactivos característicos dos países da Unión Europea, pode que incluso tratemos algunha metodolxía propia dun país fóra do noso continente.

Nesta primeira entrada relacionada coa temática mencionada anteriormente, creo que é necesario tratar o sistema educativo español. Xa na miña primeira entrada do meu blogue fixen unha referencia a este tema en concreto pero, non pasa nada por ampliar contidos, non si?

Ben, pois o sistema educativo en España está formado por cinco niveis:

• Educación infantil: (entre os 0 e 6 anos). Non é obligatoria e ten como principal finalidade que os nenos máis cativos sexan capaces de desenvolver habilidades tales como a observación, a exploración, as relacións sociais, resolución pacífica de conflictos e a adquisición de pautas elementales de convivencia, entre outros.

• Educación primaria: (entre os 6 e os 12 anos). É de carácter obligatorio e consta de 6 cursos académicos. A finalidade de este nivel educativo será proporcionarlle aos nenos unha educación común para a súa posíbel adquisición de elementos básicos culturales. Con respecto á metodoloxía empregada, estará orientada ao desenvolvemento xeral do alumno, intengrando as súas distinas experiencias e aprendizaxes.

• Educación secundaria: ( entre os 12 e 16 anos, sempre e cando o alumno en cuestión non repita curso) É a comunmente coñecida coma Educación Secundaria Obligatoria ou ESO. Consta de 2 ciclos académicos, cada un deles con 2 cursos, formando un total de catro cursos académicos. 

No momento no que un alumno remata a ESO, ten varias opcións á hora de continuar progresando nos seus estudos, pero, para que esta entrada non sexa moi longa, continuaremos falando do sistema educativo en España na seguinte.

O Rei da música latina

Entre tanta ciencia, tanta información e tantos datos, creo necesario facer, de cando en vez, uns parénteses nos que falar de temas máis ou menos cotidianos e extraescolares. Nesta ocasión utilizo este espacio no meu blogue para falar da música, neste caso en concreto, para recordar cantantes non tan coñecidos a día de hoxe pero que influíron en gran medida en tempos anteriores. Hoxe, vamos a falar de Roberto Carlos Braga Moreira, máis coñecido como Roberto Carlos. É un cantautor brasileño, un dos principais representantes da música popular brasileña, un dos artistas latinos de maior éxito a nivel mundial, vendendo máis de 150 millóns de copias. É coñecido mundialmente como o rei da música latina.

Naceu en Espíritu Santo, no ano 1941, á idade de 6 anos, sufriu un accidente cunha locomotora de vapor e a súa perna dereita tivo que ser amputada, a partir desa data, tivo que utilizar unha prótese.Gañou o Grammy ao mellor intérprete latino o ano 1989, grazas á canción Si el amor se va . Tamén colaborou con estrelas mundiais en diversas xiras. 

Nun primeiro momento, Roberto Carlos utilizaba unicamente a súa voz e a súa guitarra para expesar as súas ideas mediante as cancións, pero, no ano 1961 coñece ao que será o primeiro integrante da súa banda, RC-9. A súa discografía é moi ampla, pero para profundir máis na súa vida musical, recoméndovos visitar o blogue da miña compañeira Ana María Stoica, outra grandísima fan do cantante en cuestión. Deixovos por aquí o link ao seu blogue: https://omeublogapasionado.blogspot.com/.

Aínda que a miña parte non inclúe a súa traxectoria musical, non podo resistirme a compartir con vós unha das miñas cancións favoritas de Roberto Carlos, espero que a disfrutedes:)

Enfermidade de Pick

Unha vez rematada a nosa clasificación nos sete tipos de intelixencia segundo Howard Gardner, creo que é preciso recordar a denominada como enfermidade de Pick, que supuña unha rápida pérdida das cualidades socias. Estaba en contraposición coas capacidades interpersoais, e consiste no seguinte. A enfermidade de Pick é unha forma de demencia similar ao Alzheimer que afecta a algunas zonas do cerebro, no momento no que as neuronas presentan alteracións nas proteínas tau. O máis normal é que esta enfermidade póñase de manifesto entre os 45 e 60 anos de idade, aínda que apareceron casos nos que se detectou dita enfermidade aos 20 anos, e ten unha duración de 6 ou 7 anos. Aínda que non se coñecen con exactitude as causas, identificáronse distintas alteracións xenéticas relacionadas con factores hereditarios.

Esta enfermidade é de carácter dexenerativo, é dicir, os primeiros síntomas poden pasar desapercibidos e evolucionar progresivamente dando lugar a manifestacións de deterioro cognitivo que interfiren tanto no traballo como nas relacións sociais. Algunhas alteraciones con respecto ao comportamento son: aparición de comportamentos compulsivos,desinhibición, conducta antisocial, apatía, incapacidade para desenvolverse ou interactuar en situacións sociais, illamento social, síntomas depresivos ou, incluso, ideas de suicidio.

Intelixencia Intrapersoal

Biografía de Platón

Defínese como intelixencia intrapersoal ao coñcemento dos aspectos internos dunha persoa. É o tipo de intelixencia máis privada e aquelas persoas que a posúen son capaces de establecer un modelo eficaz e viable de si mesmos. Utilizando outras palabras, é a capacidade dunha persoa de realizar un procedemento denominado autoanálise. Ésta permite acceder á nosa vida emocional, aos nosos sentimentos , diferencialos e comprendelos, nomealos e recurrir a eles para interpretar a nosa conducta propia. Platón foi un filósofo grego que podemos utilizar como exemplo neste caso. Foi alumno de Sócrates e mestre de Aristóteles, pertencente aunha familia nobiliaria e dunha clase social altísima. Creou e popularizou (segundo a perspectiva desde onde se analice) unha serie de ideas comúns para moitas persoas, pero enfrentadas á línea de gran parte dos filósofos presocráticos e a dos sofistas. A súa influencia como autor e sistematizador foi moi notable ao longo de toda a historia da filosofía.

Unha vez rematada á clasificación dos diferentes tipos de intelixencia orixinada por Howard Gardner, facer especial fincapé en que todo o mundo posúe todas e cada unha das intelixencias nomeadas nas anteriores entradas, en maior ou menor medida. E que profesiones tales como médico, músico ou profesor, gardan especial relación xa que para realizalas de forma correcta é necesario á existencia de máis de unha intelixencia diferente, aínda que nun primeiro momento pareza que non son para nada compatibles.